Donderdag 22 juli: Ferrara
- Montagnana Om kwart voor acht zijn we al gepakt en gezakt. Hadden we toch nog een kwartier langer kunnen slapen want het kantoortje gaat pas om acht uur open en we moeten nog betalen. We nemen afscheid van Jan en Minke, we zullen ze niet weer zien. Wij gaan via Verona en zij via Venetië.
We fietsen eerst naar de Po toe.
Die ziet eruit zoals hij heet. Het is een traag stromende rivier met
water wat eruit ziet als Engelse thee met melk. We fietsen er maar
kort langs, dan eroverheen en dat was dan de Po voor ons.
In Ochiobello doen we
boodschappen en daarna gaan we op zoek naar een bankje in de
schaduw. Er zijn wat wolken vandaag en de koperen ploert brandt weer
ongenadig. In dit Hollandse landschap zijn helaas geen bankjes in de
schaduw, dus we strijken uiteindelijk neer bij een plas en hopen op
wat schaduw van de wolken. Aan de exotische vogelgeluiden te horen,
wordt de plas bevolkt door een keur aan uitheemse soorten. Het
is prachtig om er te zitten en telkens weer een nieuwe ringtone te
horen. Maar lang houden we het niet vol. De wolken werken niet mee
en we branden er weg.
Het gaat niet lekker vandaag.
Mijn moeizame derde dag valt deze keer op de vierde dag. En als het
dan niet gaat, dan krijg ik een hekel aan van alles. Een hekel aan
de warmte, een hekel aan het fietsen,
mijn vrouw, Italië, de wereld en volksdansen. O ja, dat
laatste had ik al. Dat ligt niet aan vandaag. Saskia voelt dat goed
aan en leidt mij naar een picknickbankje in de schaduw in het
plaatsje Fratta Polésine. Daar eten en drinken we wat en dan gaat
het wat beter.
In Lendinara kijken we even naar
een van de hoogste kerktorens van Noord-Italië maar het is er verder
een dooie boel. Dorpen onderweg zijn sowieso uitgestorven en het
lijkt wel zondag. Weer wordt ik door de hitte bevangen en bij een
kroegje, dat gelukkig wel open is, koop ik een fles koud water en
een ijsthee. Daar kunnen we weer even op vooruit.
In Badia Polésine is het ook weer
uitgestorven en bij een terras onder een galerij nemen we even
pauze. We bestellen wat kouds maar ik durf nog geen bier te nemen.
We lezen en dutten wat op dit terras, waar we overigens de enige
gasten zijn. Ook kijken we naar het smeltende asfalt in de zon. Het
is wel lekker in de schaduw hier en de rust doet ons goed.
Daarna door naar Montagnana, dat
we na 78 kilometer bereiken. Het blijkt een prachtig vestingstadje
te zijn. De complete
stadsmuur is nog intact en heeft 24 torens en vier stadspoorten. Via
een van de stadspoorten fietsen we naar binnen. Via een andere
stadspoort fietsen we er weer uit. In Montagnana is geen camping. Je
kunt bij de jeugdherberg kamperen. Dat doen we niet want het is maar
een klein tuintje, geel gras, weinig schaduw en de gehele populatie
van de jeugdherberg zit in de tuin. Voor €42,- kunnen we een eigen
kamer krijgen. Het is ook wel weer lekker om in een gewoon bed te
liggen. We gebruiken de douches op de gang en genieten van de
relatieve koelte van de kamer. De man van de receptie vertelt dat
het deze zomer erg warm is. Normaal is het rond de 30 graden terwijl
het nu gemiddeld wel 36 graden is. Tegen zevenen lopen we weer naar de stad om te eten. Het is er heel mooi geconserveerd met prachtige gebouwen. De gigantische kerk geeft aan dat er veel rijkdom moet zijn geweest. We merken dat we meer buiten de toeristisch trekpleisters komen want het is hier niet druk. Ook de prijzen op het terras geven dit aan. Voor €7,= hebben we een wijn en grote bier. En hier is het ook weer gebruikelijk om wat hapjes aan te bieden bij de drankjes. In Nederland hebben we daar een glimlachende serveerster voor. Hier komt de baas langs met een schaal en een nors gezicht alsof zijn kinderen nu niets meer te eten hebben. Woordeloos drukt hij het bord onder je neus maar het smaakt er niet minder om. We hebben al best honger.
Daarna kiezen we restaurant
Loggia uit om te eten. Als wij er gaan zitten zijn we een van de
eersten maar later stroomt het behoorlijk vol met de lokale
bevolking. Is een goed teken volgens ons. We hebben een grote salade
vooraf. Hans heeft daarna eindelijk zijn spaghetti (met vis) waar
hij al een paar dagen naar uitkijkt. Saskia gaat aan de biefstuk.
Koffie en thee na sluiten een perfecte maaltijd van net geen €50,=
af.
In het maanlicht lopen we terug
naar onze kamer. De stadmuren komen nog mooier uit dan overdag. De
relatieve koelte van de kamer is verdwenen. Het is nu buiten koeler
dan binnen. We nemen nog een koude douche en gaan dan op bed liggen.
Voelt weer heerlijk na een paar dagen op de matjes dus we zijn
ontzettend snel in coma. Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|