Zaterdag 6 augustus (15):
Hart verloren Gefietst: 77 km (totaal 997)
Ik
heb vandaag mijn hart verloren in Connemara. Ergens op weg naar de
Sheeffry Pass ben ik hem kwijt geraakt. We fietsten door het
landschap, ik keek om me heen en hij glipt zo maar weg. Hij verdween
in de bergen, in de stroompjes en tussen de schapen. Zonder dat ik
het door had.
Het was prachtig vandaag. Ik had niet gedacht dat het landschap nog
meer indruk kon maken dan gisteren. Maar dat kon het wel. Vanaf de
camping ging het eerst naar Letterfrack. Vanaf daar hebben we twee
keuzes; We kunnen de rustigere weg langs Tully Cross nemen. Of de
drukkere weg langs de
Abbey of
Kylemore. De drukke weg blijkt niet zo druk en de Abbey schijnt
heel mooi te zijn. En dat is hij ook. Een rijke industrieel heeft
voor zijn vrouw een prachtig kasteeltje in het landschap gebouwd.
Het tragische wil dat zijn vrouw er niet lang van kon genieten. Ze
ging vrij snel dood daarna en daarom kwam er ook een mini kathedraal
om het af te maken. Van binnen is deze erg mooi afgewerkt met drie
soorten marmer en mooi handgemaakt meubilair. Met bussen komen de
toeristen hier aan. En sommige op de fiets. We kijken zeker een uur
binnen en buiten rond. Wat een plaatje.
Dan gaat het verder en fietsen we om een groot fjord heen;
Killary Harbour. In het meer wordt vis gekweekt. Aan de overkant
zien we de weg lopen waar we straks over fietsen. Ze zijn hier nog
niet op het idee van een brug of een pont gekomen. En dat is goed
want zo kunnen we extra lang genieten van het meer tussen de bergen.
Bij het keerpunt lunchen we en zien we de vissen boven water
springen. En niet zo'n klein beetje ook.
Dan gaan we tussen de
Mweelrea Mountains en de Sheefry Hills door. De ‘Croagh
Patrick’ laten we links liggen. Dit is een heilige berg waar
veel pelgrims elk jaar heen trekken maar wij kiezen voor de weg door
het binnenland. En het
is hier tenenkrommend mooi. Majestueuze bergen om ons heen, een
beekje meandert met ons mee. Soms woest, soms liefelijk. De schapen
gaan niet of loom aan de kant als we langs komen. En op de
bergwanden stort de ene na de andere waterval zich naar beneden.
Niet te beschrijven deze schoonheid. We klimmen weer naar
tweehonderd meter. Één auto komen we tegen op dit kleine weggetje.
Bovenaan gekomen opent zich een nieuw landschap voor ons en storten
we ons op een volgend kronkelig weggetje naar beneden. Puur
genieten. Er was maar één klein minpuntje vandaag; het is maar een
half uur droog geweest.
Vannacht was de Josti-band al flink aan het trommelen op de tent.
Verbazingwekkend dat je bij dat lawaai gewoon kunt slapen. Om zeven
uur regent het nog steeds. En dan niet zo'n laffe miezer regen. Nee,
boven worden alle registers open getrokken. Blijven liggen is geen
optie. We gaan eruit en pakken de tent in de stromende regen in. Ik
heb het regenpak vast aangetrokken. Gelukkig kunnen we onder dak
ontbijten. En dan fietsen we gewoon weg.
"Is dat nu leuk?" zul je je misschien afvragen. Nee, dat is niet
leuk maar ik onderga het gewoon. Een paard vindt het in de regen in
de wei ook niet leuk, maar ondergaat dit gewoon als een fact of life.
Zo zie ik het ook. Ik fiets natuurlijk liever in mijn korte broek in
de zon, maar dat kan op dit moment niet. Dus neem ik het zoals het
komt en geniet nog evengoed van mijn omgeving. Ook de inspanning
zullen velen zien als geen vakantie. Ik wel. Ik vind het heerlijk om
wat te doen. Er is geen betere manier om een land te leren kennen
dan door ín het landschap te zitten (met de fiets) in plaats van
erop (met de auto). We zien zo veel en genieten enorm van de
indrukken. Dat is voor ons vakantie.
Na nog een aantal kleine klimmetjes komen we om kwart over vijf in
Westport aan. Op de teller staat 77 kilometer. Ik had vanochtend
geprobeerd wat te boeken maar alles zat vol. Dan maar op de
bonnefooi, dachten we. In Westport zien we dat er kermis en een
muziekfestival is. Vandaar dat alles vol zit. De eerste vijf B&B's
waar ik kijk staat het bordje 'no vacancies'. Het regent nog steeds
fors en we hebben eigenlijk geen zin in de natte tent opzetten.
Verderop zie ik bij Drummin House nog een bordje en daar blijkt net
een 'cancelation' te zijn geweest. Voor 66 euro kunnen we er
terecht. De fietsen gaan in de schuur en de hospita biedt aan ons
natte goed te wassen. Want bij Saskia is er toch water in de
fietstassen gelopen. Komt alles toch weer helemaal goed.
Na het douchen lopen we het stadje in. Ook hier weer een infarct van
verkeer door de stad. We zoeken een eetgelegenheid en dat is toch
elke keer weer moeilijker dan het lijkt. En ook nu komen we weer
prima terecht. Bij
O'Mallays
zitten we gezellig en warm. Na zo'n dag regen hebben we wel wat
verdient. Saskia neemt een salade vooraf, een hamburger met
pepersaus en als toetje cheesecake en thee. Ik opteer voor de
gerookte zalm gevuld met krab-mousse, ook een peperburger en een
Irish Coffee na. Een mooi kroon op een prachtige dag.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|