Zondag 14 augustus (23):
Een vakantiedag Gefietst: 80 km (totaal 1591)
Na
twee dagen ben ik er al uit. In Schotland is het minstens zo mooi
fietsen als in Ierland. De routes staan perfect aangegeven, de
toestand van de weg is veel beter, er is minder verkeer, de
landschappen zijn minstens net zo mooi en, het grootste pluspunt,
het is er mooi weer! Als bonus hebben we de wind in de rug die ons
tegen de bergen omhoog duwt. Een nadeel: mijn neus is verbrand
vandaag...
Het begon niet zo mooi. Gisteravond kwamen we van de pub terug en
toen begon het te druppen. Vannacht heeft het harder geregend en om
zes uur hoorde ik het nog op de tent tikken. Maar om zeven uur is
het droog. Saskia ruimt binnenin op en ik droog de tent af. Kan hij
iets droger in het zakje en het scheelt een paar kilo op de fiets.
We ontbijten niet op de camping want daar zijn geen bankjes. In het
dorp wel. Naast de Spar die, ook op zondag, om 6 uur 's ochtends
open is. We maken een praatje met de vuilnisman van het dorp die de
rommel van zaterdagavond aan het opruimen is. En je ziet het
resultaat. Gatehouse of Fleet is een prachtig en schoon dorp. Je
ziet hier sowieso minder rommel langs de weg en op straat dan in
Ierland. En hier staan overal vuilnisbakken.
We vervolgen fietsroute 7 over een stuk off-road door het bos. Ook
hier komen we ze weer tegen, die prachtige Millenium wegwijzers.
Daarna gaat het richting de kust waar we een fantastisch uitzicht
over de Ierse zee hebben. Er is een vervallen gebouw wat een kerk,
een kasteel of een Abbey zou kunnen zijn. Jammer dat het in zo'n
toestand is. We nemen daar een lange pauze en leggen de tent en de
was te drogen in de zeewind en maken een praatje met andere fietsers
die langskomen.
In
Kircudbright (spreek uit ke-kju-brih) komt net een vissersschip
binnen. We kijken even naar het uitladen. Het ziet er naar uit dat
ze alleen mosselen hebben gevangen. Via stille wegen gaan we verder.
Bij een school zoeken we een bankje op om een boterham te eten in de
zon. Daarna gaan we via een stijgende route door het binnenland naar
Castle Douglas. Het landschap wordt iets minder woest en iets
lieflijker met groene hellingen en grote bomen bovenop de heuvels.
Op de GPS verschijnt een symbool van een schatkistje. Dat betekent
weer een cache. Deze is bij het mausoleum van
Mr. Douglas. En ja, dat is de stichter van Castle Douglas. Een
rijke industrieel die een dorpje opkocht, het vernoemde naar
zichzelf en een katoenindustrie probeerde op te zetten. Het is niet
gelukt en zijn mausoleum ligt er ook wat verwaarloosd bij. Het
dorpje zelf is wel mooi maar we blijven er niet lang hangen.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|