Woensdag 17 augustus (26):
We zijn er bijna... Gefietst: 79 km (totaal 1803)
Het
is toch altijd een beetje afzien in zo'n stapelbed. Ik heb 's nachts
mijn vrouw het liefst dicht naast mij. En de wc's zijn ook nog naast
onze kamer dus af en toe klapperende deuren. We ontbijten karig in
de zaal waar ook de tent ligt te drogen. Alleen een broodje van
gisteren en een kopje thee. Dan inpakken en op weg. Het doel van
vandaag is Prudhoe, ongeveer 40 kilometer voor de haven. Als we bij
het hostel de bocht om gaan manifesteert de eerste helling zich
meteen. Gelijk zo'n 20% op de koude spieren. Oeffff!
Daarna op en neer naar
Haltwhistle. We hebben gehoord dat daar elk weekend bar-fights
zijn, dus ruig volk. Op de woensdagochtend zien we daar weinig van.
Gewone mensen die hun gewone boodschappen doen, net als wij. We
halen verse broodjes en yoghurt voor het tweede ontbijt. Dit
consumeren we in de zon op een bankje in Melkridge. Ja, het is
vandaag weer mooi weer. Elke dag is het weer hier een verrassing.
We volgen sinds Carlisle fietsroute 72 en via fikse klimmetjes komen
we eerst door
Twice
Brewed en dan in Once Brewed. Weer zulke fantastische namen. In
het Visitor Centre van de Romeinse
Vindolande
nederzetting maken we een koffie en kletsen we met het Engelse gezin
wat ook op de fiets onderweg is. Hij heeft een tatoeage van een
(voorblad) tandwiel op zijn kuit. Zo een wil ik ook wel.
Daarna is er nog één steile klim. Bovenop doen we een cache bij een
oude “limekiln”.
Hierin werden steenkool en leisteen samen verhit. Het lei-poeder
werd gebruikt om het land vruchtbaarder te maken. Dan een heerlijke
lange afdaling. Het mooie weer is alweer over en het begint aardig
te betrekken. Maar we zijn al blij met een droge dag en de
uitzichten zijn weer fantastisch. In de verte Hadrian's Wall en
heidevelden strelen het oog.
Hexham is een lelijke industriële stad. Ik ben blij dat we erlangs
heen gaan. Vervelende automobilisten die ons niet eens over willen
laten steken. Corbridge daarentegen is een prachtig geconserveerd
Engels stadje. Een genot om doorheen te fietsen. Inmiddels is wel
duidelijk dat we gemakkelijk door kunnen fietsen naar Newcastle. Dan
kunnen we morgen lekker uitslapen, een beetje shoppen en in de
middag de laatste 15 kilometer naar de boot fietsen. Er zijn
meerdere hostels dus een slaapplaats vinden moet geen probleem zijn.
De route loopt langs een prachtig fietspad langs de rivier de Tyne.
Er zijn veel bruggen over deze rivier en omdat we zo de stad naderen
kunnen we ze allemaal achter elkaar zien liggen.
Newcastle
is, met zijn voorsteden, een gigantische stad maar door het rustige
fietspad komen we gemakkelijk richting het centrum. In de verte
wordt de lucht pikzwart, het is maar de vraag of we droog aankomen.
Het laatste stukje moeten we even zoeken. Ik heb het Eurohostel in
de GPS en daarmee navigeren we zo door de stad erheen. En het blijft
gelukkig droog, maar verderop moet het noodweer zijn.
Het Eurohostel is als een hotel. Voor £50 hebben we een kamer met
vijf slaapplaatsen en een douche/toilet voor onszelf. De fietsen
kunnen in de kelder. Ik loop even de stad in om wat te halen om op
het eigenlijke einde van de tocht te kunnen proosten. Na 1800
kilometers, zonder ongelukken en zonder fietspech. Een prachtige
tocht door Ierland en met Schotland en Engeland als toetje, helemaal
geslaagd. Ondanks dat het weer niet altijd meewerkte.
Na de lekkere douche lopen we het centrum van Newcastle in. Het is
best mooi hier. Geen zwarte en grauwe gebouwen maar een mooi
centrum. Ik ben hier al zeker tien keer langs gereden maar ik ben
nog nooit het centrum in geweest. Het is best de moeite waard en
morgen gaan we het nader bekijken.
We lopen langs "Barluga", een hele hippe tent waar je ook kunt eten.
Hartstikke leuk hier en we eten erg lekker. Saskia heeft een Thai
Pork Curry en ik heb een Cod Steak, peppered, met Thaise noodles.
Erg smaakvol.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen
|