Woensdag 15 juli : Van St. Efflam naar Roscoff

Als we opstaan, dan is de lucht metaalachtig grijs. Het sputtert ook wat. We pakken nog redelijk droog in, maar daarna is het ook gedaan met het droge weer.

We verlaten St. Efflam op niveau. Beneden zien we het kapelletje liggen waar de stoffelijke resten van deze semi-legendarische Bretonse heilige werden gevonden in 994 (!). We hadden graag even gekeken maar hij is ook weer niet zo interessant om hiervoor af te dalen en weer omhoog te klimmen.

Vandaag is het laatste stuk in Bretagne. Vanavond gaan we op de boot naar Engeland. Er moet nog een flink stuk overbrugd worden, maar daar hebben we dan ook tot 10 uur vanavond voor.

We beginnen met eerst weer door de haven van Locquirec te fietsen. En als ik door de haven zeg, dan bedoel ik het deel waar normaal gesproken de boten liggen.

Locquirec heeft trouwens meer vreemde gebruiken. Van een geocache bij een oude wasplaats leren we dat deze aan een heilige gewijd was. En van hem stond er een houten beeld. De wasvrouwen die graag een goede man wilden hebben legden een speld in het neusgat (!) van dit beeld. Als het er de volgende dag nog niet uitgevallen was, dan kwam het allemaal goed. Bijzonder.

Ondanks de regen, die steeds harder begint te vallen, proberen we te genieten van dit laatste stuk Bretonse kust. De uitzichten liegen er niet om. Ik denk dat met een beetje zon, dit alles wat sprankelender is. Maar goed, je kunt niet alles hebben.

Op zoek naar een plek om koffie te maken komen we in een bijzondere situatie. In de hoek van een weiland in-the-middle-off-nowhere staat een rij stoelen. Er zijn twee, soort van katheter-achtige, timmerwerken met vreemd gevormde blokjes. En wat bielzen om op te zitten. We kunnen alleen maar gissen naar wat dit is. Een tribunaal? Een heidens gebruik? Als je naalden in neusgaten van heiligen schuiven normaal vindt, dan kan dit van alles zijn. Al snel begint het weer harder te regenen, dus we gaan verder.

In de punt van Primel-Trégastel komen we nog één keer langs een strand. Eigenlijk hebben we deze steeds alleen bij eb gezien.

Om een uur of een willen we toch wel wat eten. Er wijst een bordje van de weg af naar een crêperie. Deze zie je veel in Frankrijk. Je kunt er voornamelijk pannenkoeken eten, maar vaak ook andere dingen. We hebben best wel zin in een pannenkoek.

Maar helaas. Hij is gesloten. We verwachten niet veel op de komende route, dus dan maar een broodje. Het regent inmiddels zo hard, dat het brood weg zou spoelen als we buiten gaan zitten. Een bushokje biedt uitkomst. We zitten er prima. Op een bankje, uit de regen met brood, worst en kaas en een soepje.

Soms denken mensen dat we dit als een mislukte vakantie zien. Dit voelen we helemaal niet zo. Natuurlijk, mooi weer is fijner, maar regen hoort erbij. We nemen het zoals het komt.

Morlaix is een grote plaats op de route. Vreemd genoeg is het hier droog en heeft het ook niet geregend. Het ligt beschut in een dal. Misschien dat de regen er daarom aan voorbij gaat.

Midden in de stad is een reusachtige spoorbrug die het stadsgezicht bepaalt. Morlaix kent vele smalle steile straatjes met middeleeuwse vakwerkhuizen. Vroeger was het een grote havenstad die zijn geld verdiende met de handel met Engeland.

Wij zijn de regen alweer compleet vergeten. Ik laat me dan ook graag door Mevr. vd Veeke trakteren op een ijsco.

Hierna is het nog een lang stuk door het binnenland. Inmiddels is het min of meer droog. We hebben nog een mooie ‘dolmen’ (een soort hunebed) op het programma staan. En ondanks dat de boer hier zijn rommel dumpt, ziet hij er best mooi uit.

De laatste plaats voor Roscoff is St-Pol-de-Leon met zijn prachtige kathedraal. We besluiten hier wat te eten, zodat we niet in Roscoff op zoek hoeven. In de kleine straatjes vinden we een restaurantje waar we voor €14 een voorgerecht (vissoep), een hoofdgerecht (salade Terroir) en een kopje cider krijgen. Helemaal goed.

Rond half negen arriveren we bij de haven. Hiermee hebben we onze eerste en enige deadline van deze vakantie gehaald. De boot had ik namelijk al geboekt en betaald.

Normaal schuiven we altijd aan in de rij (die er nu al staat), maar even binnen informeren leert ons dat je beter tot een uur of tien in de wachtruimte kan zitten. We zien dat ze zelfs een douche hebben. Voor anderhalve euro komen we daar weer helemaal fris uit.

Na tienen sluiten we aan en kunnen we zo aan boord. We hebben het prachtig gehad in Bretagne. Genoten van de stranden. Gezwoegd op de hellingen. Een mooie omgeving met vriendelijke mensen.

Hieronder een overzicht van de route. Het lijkt niet zo veel, maar toch genoeg om ons zes dagen bezig te houden.

Getallen van de dag

Aantal kilometers: 87 (totaal 456)

Afstand tot Baflo: 892 kilometer (hemelsbreed)

Aantal hoogtemeters: 1183

kaart-6

profiel-6

2 gedachten over “Woensdag 15 juli : Van St. Efflam naar Roscoff

Leuk als je reageert