7 mei 2016: Van York naar Kingston upon Hull

 

Vandaag gaan we naar huis. Of de vakantie nu kort of lang duurt, ik word er altijd een beetje blij van. Wel moet ik er voor waken dat ik deze dag nog wel als vakantiedag besteed wordt en niet als een dag om alleen maar aan huis te denken.

Het is zaterdagochtend in York en gelukkig niet zo druk. En ze zijn hier aan fietsers gewend en dat scheelt ook. We moeten van west naar oost door de stad heen en zien nog even alle high-lights.

Daarna gaat het door het vlakke land verder oostwaarts. Rustige wegen, soms wat off-road en hier en daar moeten we een hekje openen en sluiten. In Murton laten we het museum van het boerenleven links liggen. En in Dunnigton geloven we wel dat ze de Britain in Bloom van 2014 gewonnen hebben. 


Stanford Bridge is een andere categorie. Hier vond in september 1066 the Battle of Stanford Bridge plaats die het einde van de Vikingentijd markeerde. Wel even iets om bij stil te staan.

In Pocklington is het feest. Een kermis zoals we die in Baflo kennen. Alleen hebben ze hier niet één maar twee springkussens. Pocklington is een heel oud dorp. Het staat zelfs op de oudste kaart van Engeland uit de 14e eeuw en er zijn ook overblijfselen uit het bronzen tijdperk gevonden.

Voor ons is Pocklington het einde van the Way of the Roses. Die route loopt meer horizontaal naar het oosten en eindigt in Bridlington waar we vorige week vlak langs zijn gekomen. Wij gaan meer naar het zuidoosten om in Hull uit te komen.

We hebben de Yorkshire Moors gehad, de Yorkshire Dales en nu krijgen we de Rolling Hills of the Yorkshire Wolds.  Ik dacht dat we tot nu vlak zouden fietsen, niets is minder waar. We moeten hier toch nog weer flink terugschakelen maar de Wolds zijn toch weer iets lager, minder steil en lieflijker dan de Dales. En we krijgen er mooie uitzichten voor terug.

Zo komen we in Market Weighton, de geboorteplaats van de reus van Yorkshire. Op zijn 20e was hij al 2,40 meter groot. Ook woonde hier de heks Peg Fyfe. Een beetje een vreemd verhaal, maar het schijnt dat ze een lokale jongen levend gevild heeft. Daar was men niet blij mee en wilde haar ophangen. Volgens de legende redde ze zichzelf door een lepel (!) in te slikken. Gelukkig kwamen er twee ridders langs, die zich hier niets van aantrokken en haar onthoofden.

Wij gaan verder via the Hudson Trail, een off-road pad dat over de oude spoorlijn van Market Weighton naar Beverly loopt. Het verhaal van meneer Hudson is ook weer bijzonder. Hij werd ook wel the Railway King genoemd omdat hij spoorlijnen door het hele land had. Maar hij had op school niet goed opgelet want van rekenen bakte hij niets. Daarnaast verkocht hij land dat niet van hem was dus toen de financiële crash kwam bleek dat hij blut was en moest hij naar het buitenland vluchten. Later kwam hij terug en dat hadden ze toch door dus hij wordt prompt in de gevangenis gegooid. Wij zijn blij met zijn nalatenschap dat ons langs de bron van St. Helena brengt.

Het is een natuurlijke bron waarvan vroeger werd gezegd dat het helende krachten heeft. Kan nooit kwaad om hier even de handen en het gezicht te wassen. De heuvel is van klei, dus het water kan niet naar beneden en alleen via de zijkant uit. Het gaat wel eerst door een aantal lagen kalk en dat maakt het water bijzonder. In de meiboom hebben mensen lintjes gehangen en gebedsverzoeken aan St. Helen Flavia Luila Helena. Ze leefde ruim voor Christus en was de moeder van Constantijn de Grote. Die heeft over York geregeerd en was de eerste die zich tot het Christendom bekeerde nadat hij een visioen heeft gehad. Ik denk dat hij gewoon te diep in het glaasje gekeken heeft.

In Etton komen we langs een pub. We willen niet aan boord eten vanavond, dus dit is een uitstekende gelegenheid om vast een maaltijd te nemen. Om het op  zijn Gronings te zeggen ‘Het kon minder’. Een goede maaltijdsalade en een halve pint erbij. Alhoewel ik moet zeggen dat ik die laatste nog wel gevoeld heb op de eerstvolgende heuvels.

We zijn verrast door Beverley als we door de 15e eeuwse North Bar binnen rijden. Wat een gezellige stad. Met maar liefst twee enorme kerken die wel net zo groot als de kathedraal van York lijken. Sterker nog, de Minster van Beverley is de grootste kerk die geen kathedraal is, in Engeland. De andere kerk, St. Mary’s is maar een fractie kleiner. We lopen door het centrum waar de markt is. Onderweg doen we de laatste boodschappen. Ontbijt voor morgen en een paar ‘pies’ voor het avondeten. Beverly is zeker een plek om opnieuw te bezoeken.

Daarna zitten we al snel weer in de buitenwijken van Kingston upon Hull. Veel industrie en veel achterstandswijken. Een beetje een deprimerend gezicht. En veel snelwegen, maar wel met fietspaden ernaast. 

Ik denk dat het pas twee uur is en we kunnen vanaf vijf uur op de boot terecht. Tijd dus om nog even in het oude centrum van Hull te kijken toch? Op het klokje van Mevr. van der Veeke is het echter al kwart over vier. Het blijkt dat mijn horloge stil staat. Zo duren de dagen wel erg lang.

Klokslag vijf uur rijden we de boot op met precies 666 km op de teller. Vele waren zwaar, sommigen waren makkelijk, maar allemaal waren ze mooi. Engeland blijft toch ons favoriete fietsland.


kaart-10

profiel10

Getallen van de dag
Aantal kilometers: 89,4 (totaal 670)
Aantal hoogtemeters: 414

 

0 gedachten over “7 mei 2016: Van York naar Kingston upon Hull

  1. Willem Mulder zegt:

    Bedankt voor de mooie verhalen Hans.!
    En dan nu maar weer aan het werk zo dat mijn pensioen gewaarborgd blijft.

  2. hansvanderveeke zegt:

    Graag gedaan Willem. Altijd leuk als iemand reageert.
    En dat pensioen komt wel. Jullie pensionado’s hebben het al veel te goed. Er blijft niets voor ons over!

  3. Alison zegt:

    Thanks for the photos, diary and historical background info – most enjoyable as always. It was good to see more sun in the second half of the trip!

Leuk als je reageert