Onvoorstelbaar dat je dan gaat slapen met zo’n mooi weer en als je dan weer wakker wordt, dat het dan zo’n zeikweer is. Ik merkte al dat het vannacht begon te waaien. “Is niet erg” dacht ik nog “droogt de was lekker.” Maar om vier uur begint het toch te tikken op de tent. Snel eruit om de was binnen te halen. De was was trouwens mooi droog.
Later begint het steeds meer te regenen en zelfs te stormen. En dan komt het dilemma. De groep ‘The Clash’ heeft er zelfs een liedje over gemaakt: ‘Should I stay or should I go?’. Wij weten het nog niet. Na het ontbijt in de keuken besluiten we toch maar te gaan. Ik heb het hier wel gezien op de camping. Als je zelfs geen bier mee mag nemen naar je tent…
In de tent kunnen we alles droog inpakken. Behalve dan de tent natuurlijk, maar die verplaatsen we naar de veranda voor we hem inpakken. Wordt hij natuurlijk niet droger van, maar je staat hem dan niet in de stromende regen in een zakje te doen. Ondanks dat we inmiddels de regenpakken al aan hebben. En dan kunnen we gaan. In de regen.
Nu komen we ook door het centrum van Kotka, wat er best aardig uit zou kunnen zien als het niet regende. Nu lijkt alles zo triest onder een grauw wolkendek en glinsterend van het vocht. Ik neem er niet eens een foto van. Als we weer bij de buitenkant van Kotka komen, nemen we bij een tankstation even een koffie. Een van de weinige keren dat we hem niet zelf zetten.
Na de koffie houdt de regen op. De lucht dreigt nog wel steeds, dus we durven de pakken nog niet uit te doen. Later klaart het nog meer op en fietsen we weer in de zon. De pakken kunnen weer uit en zo fietsen we door naar Hamina.

In Hamina kijken we een tijdje rond. Het is een vestingstadje, net als Boertange. Op de plattegrond is dit goed te zien. Het is goed bewaard gebleven en je kunt er haast een kanon afschieten zonder iemand te raken. Bij de VVV vragen we wat de moeite van het bekijken waard is. Dat is zonder meer de orthodoxe kerk en die gaan we dan ook bekijken. Maar eerst een ijsco om te vieren dat de zon weer schijnt!
De kerk is mooi en zo’n contrast met de ‘gewone’ kerken omdat het hier zo uitgebreid versierd is met heel veel (blad)goud. We kijken onze ogen uit. Daarna even naar de bieb om de weblog bij te werken en dan door naar de camping. Het weer wordt slechter. Veel bewolking en wind. Via gravelwegen komen we bij de camping.

Daar fietsen we eerst een stukje langs en het geeft al aan dat er bijzonder mensen staan. Langzaam komen we bij de receptie die uit een soort van grote party tent lijkt te bestaan. Als we in een UFO geland waren, hadden de mensen op het aanpalende terras niet minder verbaasd gekeken. Maar we houden de aandacht slechts kort vast want het bier is belangrijker. De camping wordt gerund door vader Tokkie. Moeder Tokkie staat wat te braden. Maar het zijn aardige mensen en we kunnen toch nergens anders heen. Voor het eerst krijgen we het gevoel dat we dichter bij Rusland komen. 

Noot: De campingplaatsen liggen ver uit elkaar. Bij het plannen van de route heb ik steeds de lengte van een etappe af laten hangen van waar de campings zijn. Dus even doorfietsen naar een andere camping is er niet bij. Deze ligt dan 70 km verderop.

Mijn ideale campingplaatsjes ligt beschut tussen de bomen. Met een sappig grasveldje om de tent neer te zetten. Een picknick bankje ernaast en twee bomen om de waslijn op te hangen. Met een plekje waar je in de zon kan zitten en een stukje met schaduw.
Dit plekje ligt wel tussen de bomen, maar niet beschut. De grond is geen gras, maar zand met steentjes erin. En door de regen gaat dat zand overal aan plakken. Zon is er niet en dat lost meteen het probleem van de schaduw op. Er is wel een picknick bankje. En ook de waslijn vindt een plek. Zo kunnen we de tent eerst even te drogen hangen voor we hem opzetten.
We douchen stiekem samen bij ‘de dames’. De ruimte is groot genoeg. Daarna gaan we even een biertje drinken bij ‘de tent’. We moeten ook zelf koken. Op zich geen probleem, we hebben pasta en saus, maar geen vlees. Maar vader Tokkie helpt ons uit de brand. Bij de Finnen ligt er altijd wel een pakketje makkara (worstjes) in de kast. En die van hem kunnen we voor € 2,- kopen. In de keuken koken we ons maaltje en komen daarbij aan de praat met twee Russische leraressen die hun vakantie van 5 (!) dagen in Finland besteedt hebben. Russen hebben overigens nog steeds een visum nodig om naar het buitenland te kunnen gaan. De dochter van een van de dames werkt in Duitsland, vandaar dat zij een visum konden krijgen.
Ondertussen blijft het waaien en af en toe regenen. We lopen even rond, maar er is niet veel te zien of te doen. Dan maar in de tent en nog even lezen.

Op mijn linkerbeen tel ik er inmiddels vier. Rechts zeker vijf. Op mijn armen twee, net als op mijn hoofd. En op de handen veel. Muggenbulten. Ik smeer me suf met OFF en heb een stick (Etona) gehaald tegen de jeuk, maar het helpt allemaal niets. Ja, de wind van vandaag. Die helpt wel want dan waaien ze weg. Maar wij erbij. En Saskia heeft nergens last van. Bevestigt wel dat ik gewoon een lekker ding ben…