Gisteravond ging de zon bloedrood onder en vanochtend kwam hij weer scharlaken op. Het lijkt een mooie dag te worden maar schijn bedriegt. We hebben vandaag twee buien. Een van negen tot twaalf uur en een van twaalf tot acht uur ‘s avonds…
Als we de tent inpakken begint het al te druppen. We krijgen hem redelijk droog op de fiets maar het gaat allengs harder regenen. Als we van de camping af fietsen besluiten we de regenpakken maar aan te doen. Ze gaan die dag eigenlijk niet meer uit.
In Lappeenranta gaan we eerst op zoek naar veters voor Hans. Hij heeft eigenlijk maar één paar schoenen mee waar hij alles mee doet. Een paar stevige wandelschoenen en daar hebben de veters het van begeven. In een sportzaak vinden we vervanging. Wat aan de lange kant, maar het zij zo.
Verderop komen we langs de bieb. Omdat het inmiddels plenst, besluiten we binnen de weblog even bij de te werken. Uiteindelijk zitten we er een uur. Droog en warm. Als we weer buiten komen regent het nog steeds.

Onderweg doen we vier caches, waar we er drie van vinden. De eerste is bij een oude begraafplaats waar nu een huis staat. Lekker wonen daar. We vinden hem achter het hek maar Saskia is meer geboeid door de bosbessen die hier groeien. Iets verderop doen we een bakkie bij een tankstation. Eigenlijk de eerste keer dat we het niet zelf zetten met de JetBoil.
De tweede cache is bij een soort clubhuis. We zoeken daar lang en er is een open schuurtje bij waar we meteen maar gaan lunchen. Bij het wegkauwen van de boterham krijgt Hans een idee en hij kijkt achter het bord boven de deur. Hier moeten we wel de bank even voor verplaatsen maar bingo!
Iets verderop, bij een parkeerplaats, vinden we de derde. Een klein filmkokertje, achter een bordje. Gaat lekker zo. Door de regen fietsen we verder. De gravelwegen fietsen nu erg zwaar omdat alles zo nat en modderig is geworden. Het begint ook wat te knarsen in de aandrijving. Regelmatig gaan we om grote plassen heen. Als we bij de vierde cache aankomen is het bijna droog, maar we durven het pak niet uit te doen. Op de plek waar we zijn staat een verlaten hotelcomplex. Het doet me een beetje aan Hotel California. Het is nog niet eens zo vervallen en bij de waterkant (waar de cache zou moeten liggen) zie je de mensen zo nog op de terrassen zitten. Bijzonder. Maar de cache vinden we niet.

Imatra is bekend om zijn watervallen. Je verwacht dan metershoge rotsen waar het water van af klettert, maar dat is hier niet zo. Ze hebben een stuwdam gebouwd en elke dag, om 6 uur precies, zetten ze de sluizen open en raast het water met donderend geweld door een smalle kloof onder een brug door. Het geheel wordt omlijst door licht en geluid. Waarlijk een schouwspel om te zien en dat willen we natuurlijk meemaken.
De geplande camping ligt een stuk buiten, voorbij Imatra. Als we doorfietsen, moeten we weer terug. En rap ook want het is inmiddels al 5 uur. We besluiten te blijven en in de Mac wat te eten. Om kwart voor zes gaan we naar de brug in de veronderstelling dat er nauwelijks mensen zullen zijn. Welke toeristen zijn er nu tenslotte in Finland?
Maar de brug ziet zwart van de mensen op deze dag van de misleiding. Met moeite vinden we een plaatsje en wachten af. Tegen zes uur komt het water met donderend geweld… naar beneden. Het begint ontzettend te stortregenen. Donder en bliksem vergezellen het water. Ik moet toegeven, ze maken er een mooie show van maar ik vraag me af hoe ze deze deal met God hebben weten te maken. Doordat er verschillende mensen wegspoelen (wij hebben onze regenpakken aan) krijgen we meer ruimte op de brug en kunnen we het goed zien. Mooi, mooi, mooi!
Als de kraan weer dicht is, blijft de kraan van boven open. We kijken nog even bij het prachtige ‘art nouveau’ hotel voor we weer de fiets pakken. We hebben weinig zin in kamperen en kloppen aan bij de eerste locatie waar ze hutjes hebben. Daar hebben ze er nog wel één vrij. Van buiten ziet het er wel aardig uit, met veranda, maar van binnen is het een vieze boel. We laten het eerst flink luchten en gebruiken onze eigen slaapspullen. Maar voorlopig zitten we droog, ook al hebben we dan het uitzicht op de parkeerplaats.

Tegen acht uur houdt het op met regenen en drinken we koffie op onze veranda. Bij de campingbaas kan ik wat drankjes voor de avond regelen. Het was een dag met veel gebeurtenissen maar de meest uitzonderlijke komt nog: ’s nachts valt Saskia pardoes uit bed. En dat is wat we niet snel zullen vergeten..

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag