We branden uit de tent. Om hem droog te kunnen inpakken hebben we ervoor gekozen om ’s ochtends in de zon te staan en dat hebben we geweten. Ontbijten doen we in de schaduw en de tent kan redelijk droog in zijn zak. We nemen afscheid van Loes (neemt een rustdag) en Ruud en Erica (blijven hierna in Bath), vandaag fietsen we dus met z’n tweeën.

Terugrijdend naar de route zien we wat we gisteren gemist hebben. Op de wand van de berg is in kalksteen een gigantisch wit paard gemaakt op Milk Hill. Deze is in 1812 gemaakt door Alton Barnes. En het is niet de enige. Of de eerste . Bij Uffington stond er 3000 jaar geleden al een. Het bijzondere is de grootte en het feit dat hij gemaakt is onder perspectief, net als de uitgerekte letters op de weg. Een klein stukje verder zien we alweer het volgende paard.

Daarna komen we in Devizes. Op zich is dit geen bijzonder stadje maar ze hebben hier Caen Hill Locks, een enorm sluizencomplex gebouwd. Over een afstand van 3 kilometer wordt een hoogteverschil van 72 meter overbrugd. Daar hebben ze 29 sluisjes voor gebouwd. Elk sluisjes moet met de hand geopende, geschut en gesloten worden. Als je hier met een bootje doorheen wilt, dan ben je ruim vijf uur bezig. Wij hebben het iets gemakkelijker. We hoeven maar een klein stukje om te rijden omdat ze een boom aan het vellen zijn, de rest gaan we stroomafwaarts.

Het Kennet-Avon kanaal is sowieso een trieste geschiedenis. Na een jarenlang gesteggel is er uiteindelijk met enorme kosten een kanaal gemaakt voor de ontsluiting. Toen het kanaal klaar was bleek de trein een veel beter en goedkoper alternatief te zijn voor het goederenvervoer en is het kanaal eigenlijk nooit in de hoedanigheid gebruikt als waar het voor gemaakt was. Gelukkig is er tegenwoordig veel pleziervaart met de smalle ‘barges’. Ze zijn een dikke twee meter breed want anders komen ze niet door de sluizen.

Langs het jaagpad gaan we naar Bradford-on-Avon. Daar heeft Saskia voor de tweede keer een conflict met een automobilist. Eerder was er al een lesauto op een lege landweg die vond dat we dichter naar de kant moesten fietsen. En nu een automobilist die vindt dat hij meer recht heeft op de rotonde dan Saskia. Het F-woord valt vaak. Nu zijn dit incidenten. In het algemeen rijdt het verkeer hier netjes ondanks de slechte berichten die we eerder hoorden. Ze wachten tot ze kunnen inhalen, toeteren zelden en zijn zeer vriendelijk. Bradford is een mooi stadje met prachtige ouderwetse huisjes. In een parkje doen we een bammetje.

Daarna gaan we naar Bath. We zijn in de Cotswolds gearriveerd en eerst fietsen we nog langs de aquaducten van Avoncliff en Dundas. Raar om te zien dat je hier langs het water fietst en dat 50 meter lager ook een watertje loopt. De aquaducten zijn in 1801 aangelegd maar in 1954 lekten ze zo dat ze gesloten werden. Nu zijn ze gerestaureerd en gaan de ‘barges’ er weer doorheen.

Hierna kiezen we voor een andere route dan in het boekje staat beschreven. Dit voorjaar is er een nieuwe fietsroute over een oud spoor aangelegd. En het leuke is dat er twee tunnels in zitten. Met zijn 1670 meter is hier de langste fietstunnel van Europa. Al 100 meter van te voren voel je de temperatuur zakken. In de tunnel is het zeker 20 graden kouder en onderweg is er vioolmuziek en een lichtshow. Tunnels zijn cool!

In Bath komen we voorbij het centrum uit. Saskia wil graag naar het Jane Austen museum, dus we fietsen een stukje terug. Bath heeft prachtige huizen en is erg druk. Ik heb geen zin in Jane en installeer me in een parkje op een bank. Naast me zit een man waar ik mee aan de praat kom. Hij zit hier ook te wachten op zijn vrouw die bij Jane is. Saskia komt helemaal blij terug van Jane en we verlaten Bath via de Royal Crescent waar de Japanse fotoclub is uitgelopen.

Tussen Bath en Bristol loopt de eerste fietsroute die door Sustrans (Sustainable Transport) is aangelegd in 1986. Ook weer over een oud spoor. Redelijk vlak en mooi asfalt. Eigenlijk een fietspad zoals we in Nederland gewend zijn. Pas als je hier rijdt, besef je pas hoe goed de fiets infrastructuur in Nederland geregeld is. Het fietspad is ontzettend druk. Onderweg zien we duizenden fietsers die forenzen tussen Bath en Bristol. Er wordt flink geracet en wij doen lekker mee. Vooral Saskia trekt bewonderende blikken als ze met een fiets ‘fully loaded’ racefietsers inhaalt. Zo komen we ongemerkt in het centrum van Bristol.

Ik heb een kamer voor twee nachten geboekt in het hostel. Het ligt midden in het centrum. Bristol bruist van de activiteit, zeker geholpen door het mooie weer. In het hostel hebben we natuurlijk weer een kamer op de vijfde verdieping. De benen hebben we met fietsen getraind. Nu de armen nog als we met tien tassen omhoog gaan. De fietsen kunnen veilig in de kelder. Eerst maken we alle tassen schoon van het stof. Daarna onszelf en dan kunnen we Bristol in. Bij een Indisch restaurant eten we een prima maaltijd. Daarna slenteren we nog even door het drukke centrum. Overal lijkt het feest. Wat een gezellige stad.
De kamer is erg warm omdat we onder het dak zitten. De dakramen staan open en daar zit een kolonie meeuwen. Wat een kletskousen zijn dat zeg. En ze gaan ook nog eens laat slapen en vroeg op. Wij slapen de slaap der vermoeiden en laten ons daar niet door afleiden. Morgen uitslapen en dan maken we van onze trouwdag een rustdag.
.

Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna bladeren met de pijtjestoetsen

Vorige dag

Overzicht

Volgende dag