Voor
alles is een eerste keer. Vannacht heeft het voor het eerst
geregend. Het trommelde als een josti-band op de tent. Het slapen
ging toch al slecht want de vermoeidheid begint wat chronische
eigenschappen te vertonen. Ondanks de regen staan we toch met zon
op. Loes blijft hier nog een dag, maar we ontbijten wel samen. We
vertrekken laat vandaag. Pas om negen uur zitten we op de fiets.
We gaan eerst naar het strand van Constantine Bay. Pas later zie ik
op de kaart dat er ook een “Booby’s Bay” is. Daar had ik liever
willen kijken. Hier hijst een hippe surfleraar wat tieners in een
wetsuit, schuift ze een board onder de arm en gaat richting
branding. Wij gaan richting heuvels.
Het is hier erg druk met
auto’s. Veel drukker als in de eerdere gebieden. En het fietsen gaat
niet vandaag. Saskia is oververmoeid en elke stijging voelt als een
kwelling. Ze probeert het wel, maar na vier een-strepers en twee
twee-strepers komt ze tot de conclusie dat de kilometers laag
blijven vandaag. In St. Columb Major (ja, er is ook een minor, daar
komen we later doorheen) doen we maar vast boodschappen.
Daarna
weet ze nog drie twee-strepers eruit te persen en zo rollen we
Newquay binnen. Daar is een camping aan het strand. Voordat we naar
de camping gaan, eten we eerst nog een pasty. Deze hebben we in
Padstow gehaald bij een bekroonde pasty-bakker. Het is een maaltijd
van groente, aardappel en vlees in deeg. Hij smaakt voortreffelijk.
Het Porth Beach Tourist Park bereiken we na 36 kilometers.
Hemelsbreed zijn we 12 kilometer opgeschoven. Er is nog voldoende
ruimte op de camping. We betalen £ 20,50, best veel vind ik. Het
park kent afgemeten plekken. En er zijn regels over hoe je de tent
op die plek neer moet zetten. Met ons kleine tentje is best wel een
beetje te smokkelen.

Sowieso houden Engelsen van regeltjes. Op de
meeste opritten staat bijvoorbeeld een bordje dat je daar niet mag
keren. Hoe vaak zou dat nou voorkomen en wat maakt het dan uit?
We zetten het tentje op een gaan luieren. Het
is een echte surf camping. Als je niet met een plank loopt, dan hoor
je er niet bij. Hij kon bij mij net niet meer in de fietstas. Er
wordt in het beste geval meewarig gekeken naar onze fietsen. meestal
worden we gewoon openlijk uitgelachen. Vandaag een laagterecord qua
kilometers maar ook qua foto’s. De enige die de moeite waard zijn,
zijn de karakteristieke witte huisjes van Cornwall en een oud
kerkje.
Het weer houdt zich nog goed. Tegen het einde
van de middag is dat helaas ook afgelopen. Het drupt vaak en meestal
net teveel om buiten te kunnen blijven zitten. Ik heb ook voor net
eerst een lange broek en een trui aan. Bij het eten houden we het
gelukkig wel even droog. Alweer een salade voor de vitamientjes en
rijst met kip als hoofdgerecht. Daarna nog even aan het strand en
dan in de tent vanwege de regen. Morgen maar eens kijken hoever we
komen. Penzeance is in zicht, maar nog niet haalbaar.
Klik op een foto hieronder om hem groter te zien. Je kunt daarna
bladeren met de pijtjestoetsen