Om een groter stuk in korte tijd te overbruggen hebben we ervoor gekozen om in Engeland met de trein te reizen. In Nederland is het spoornet tussen een paar partijen verdeeld. In Engeland tussen tientallen. Door bezuinigingen en slechte samenwerking is het boeken van een treinreis in Engeland een van de vakken die op Hogwarts, tijdens de opleiding van Harry Potter, gegeven wordt.
Thuis had ik al een tijdje zitten studeren op de Britse variant van de reisplanner. Door gebruik te maken van ‘geheime’ knopjes kan de prijs voor dezelfde reis en klasse variëren van £32 tot £188. Dat is afhankelijk van wanneer je boekt, via welke steden je reist, hoe vaak je wilt overstappen en nog een aantal andere, niet ontdekte, eigenschappen.
Wij zouden eerst van Penzance naar Brighton reizen. Bij het station in Truro ben ik deze reis gaan boeken. De dame achter het loket was erg competent maar het koste haar zeker een kwartier om drie alternatieven te vinden. Extra complicatie is dat we twee fietsen mee willen nemen en het aantal fietsplaatsen is beperkt. Daarom moet je op langere reizen ook een plek voor de fiets boeken. Een van de vreemde uitkomsten is dat een eerste klas kaartje goedkoper bleek dan een standaard kaartje. Uiteindelijk betaal ik £163 voor twee personen (fietsen zijn gratis). We krijgen een hele stapel kaartjes mee.
Door familie omstandigheden moesten we eerder naar huis en wilde ik de reis omboeken. Dat kan niet. Eveneens is het zo dat als je je trein mist, je niet zomaar de volgende kunt nemen. Je boekt namelijke een specifieke trein op een specifieke tijd. Mis je die, dan moet je een nieuw kaartje kopen.

Kwartetten met kaartjes

Vertrek uit Penzance

Onze oorspronkelijke en nieuwe reis is tot Reading hetzelfde. Voor het traject Reading – Harwich moest ik nieuwe kaartjes kopen. Hiervoor tikten we £88,20 af. Totaal dus £251,20. Als we in een keer hadden geboekt dan was het £221 geweest.
Na boeking krijg ik nog een kwartet aan kaartjes. Ik heb er nu zo veel dat ik een apart mapje erbij krijg om alle kaartjes in te doen.
De fietsen gaan in een aparte wagon. Bagage moet eraf en moet je meenemen naar je zitplaats. Bij ons gingen de fietsen in de laatste wagon. En onze eerste klas zitplaats is in de eerste wagon. Ertussen zaten 7 andere wagons. Bij de fietsplaatsen wordt een kaartje gezet die de reservering aangeeft. Je moet dan ook daar je fiets neerzetten.
Ook je zitplaats is vastgelegd en ook daar zit weer een kaartje op. Overigens heb ik het hier over eerste klasse. De stoelen zijn luxe. Veel luxer dan eerste klas stoelen in een Nederlandse trein. De (oplos)koffie of thee is gratis. Voor ‘echte’ koffie moetje betalen. Je krijgt de koffie en andere aankopen mee in een klein kek bruin tasje zodat je het makkelijk mee kunt nemen naar je plek.

St. Michael's Mount in de regen.

Onze comfortabele plaatsen

Wij moeten in Londen overstappen. En dan niet van het ene perron naar de andere, maar we moeten van station Paddington naar station Liverpool wat acht kilometer verderop ligt.
Dit lijkt weinig maar het is centraal Londen dus lastig te fietsen. We hebben hier een uur voor genomen. Dat is achteraf aan de krappe kant. De eerste trein heeft een vertraging van 15 minuten, waardoor we nog maar 45 minuten hebben om de fietsen uit te laden, de tassen erop te zetten, 8 km fietsen en zoeken en weer op de nieuwe trein te komen. Dat lukte net niet en we zagen onze trein vertrekken zonder ons.
Gelukkig hadden we voor het tweede deel van de reis wel een kaartje die het mogelijk maakte een andere trein te nemen. En een half uur later ging het boemeltje dezelfde kant op. Hier zijn geen fietsplaatsen te reserveren, maar is het meer het Nederlandse systeem. Als er plek is, kun je de fiets erin schuiven. En het was niet druk. Niemand wilde met een fiets naar Manningtree, dus we konden de fietsen, met bagage erop, gewoon in de trein zetten en gaan zitten.

Op het station in Londen

Boemeltje naar Manningtree

In Manningtree haalden we ons eigen schema weer in. Als alles volgens plan was gegaan, dan hadden we hier een uur moeten wachten op de trein naar Harwich. En nu staat hij al klaar. Hiervoor moeten we wel nog met de fiets en bagage een trap af, onder het spoor door, en een trap weer op. Maar de conducteur heeft ons gezien en wacht geduldig tot we er zijn.
Al met al is het reizen met de trein in Engeland ons meegevallen. Het is prijzig, maar comfortabel. En als je een beetje buiten de drukte bent, dan is het goed te doen. En onderweg heb je altijd wat te doen; je kunt kwartetten met je stapel kaartjes.

Vorige dag

Overzicht